Umylne naruszenie regulacji systemu niezależnego od systemu no fault – Termedia

Artykuł dr. hab. Mikołaja Małeckiego, nauczyciel akademickiego w Katedrze Prawa Karnego Uniwersytetu Jagiellońskiego, prezes Krakowskiego Instytutu Prawa Karnego, twórcy portalu i bloga Dogmaty Karnisty: Podstawę odpowiedzialność karnej za popełnione błędy medyczne stanowi kilka przepisów kodeksu karnego obowiązującego w życiu i zdrowiu człowieka. W dodatku dołączonym do czynów zabronionych, polegających na spowodowaniu śmierci lub uszczerbku na zdrowiu człowieka – art. 156 kk mówiący o nieumyślnym spowodowaniu śmierci, art. 156 § 2 kk opisujący nieumyślny ciężki uszczerbek na zdrowie człowieka oraz art. 156 § 3 kary za niezamierzone spowodowanie złago lub lekkiego rozstroju zdrowia. We wszystkich przypadkach pomocy odpowiedzialność karna jest zależna od skutecznego działania, sprowadzającego się do śmierci organizmu lub wyrządzenia cięższego lub lżejszego uszczerbku na zdrowie pacjenta. Odpowiedzialność karna być egzekwowana również za wprowadzenie obowiązku postępowania nie dla życia i zdrowia pacjenta. Przestępstwo z art. 156 kk dokonane jest już w momencie powstania stałego zagrożenia, co od tego, że w przyszłości odwrócone. Błędy leczenia skutecznego do pogorszenia stanu zdrowia człowieka lub utrzymania stanu zdrowia człowieka, mimo możliwości jego (szybszego) odwrócenia, mogą być ścigane właśnie na podstawie art. 156 kk W praktyce przepis ten jest również objęty odpowiedzialnością karnej lekarza, gdy nie da się skutecznie (często z działania skutecznego badania tego przypadku), czy iw jakie działania lub działania niepożądane przyczynią się do ostatecznego skutku, np. śmierci pacjenta. Każdy ze składników nieumyślnych ma w kk swój umyślny współczynnik. Do obuwia, że ​​odpowiadamy karnie również za mierzony, czyli umyślny, atak na zdrowie i życie człowieka. W sytuacjach okołoleczniczych najczęstsze i typowe są jednak przypadki nieumyślnego – niezamierzonego – powodujące wystąpienie problemu pacjenta. Wydaje się być bezdyskusyjne, że system nie wyłącza, odpowiedzialność karną lekarza za dopuszczenie do czynności prawnych, może dotyczyć wyłącznie nieumyślnych, niezamierzonych działań zapobiegawczych lub działań powodujących skutki działania w kk jedynym z przekaźnikiem zastosowania mechanizmu no fault powinno być nieumyślność wyrządzania skutków, czy też – w nomenklaturze prawa karnego – nieumyślne spowodowanie skutku, jak w przypadku wystąpienia wcześniej art. 156, 156 § 2, 160 § 3 i 156 § 3 kk Kwestia ta wymaga jednak doprecyzowania. Odpowiedzialność za skutek w prawie karnym (za śmierć, za uszczerbek na zdrowie, za niebezpieczeństwo dla zdrowia lub życia) jest od wykazania, że ​​sprawca popełnił błąd w sztuce lub naruszył określone postępowanie i postępowanie w danej sytuacji, którego wykonanie lub wdrożenie było jego obowiązkiem. Przesłankę tę podaje art. 9 § 2 kk – ogólny przepis dotyczący leczenia wszystkich chorób nieumyślnych. Stanowi on, że dowód przypisania sprawcy skutku jest stwierdzeniem niezachowania wymaganej w danych dotyczących. Standardy ustalone są przez rodzaj koniecznych działań w zależności od sytuacji („dane” okoliczności), kwalifikacji podmiotu zdatnego do wykonania czynności, narzędzi narzędzi, sposobu działania czynności, w ramach których może się zdarzyć błąd działania prowadzącego do skutecznego skutku. Umyślność lub nieumyślność ze strony sprawcy może być odnoszona zarówno do podjęcia decyzji w procesie leczniczym, gdy lekarz działa lub dopuszcza się zaniechania, jak i do ostatecznych skutków, które mogą wystąpić wraz z wystąpieniem sytuacji. Zależność tę dobrze ilustruje następującą para pojęć: diagnoza i prognoza. Diagnoza sformułowana jest tu i teraz, w związku z konkretną, już zastaną dobrą; prognoza wybiega w przyszłość, ku temu, co może lub ma się wydarzyć. Odróżnienie, o której mowa, znana jest kk, w przepisie o nieumyślnym postępowaniu drogowym. Sztuka. 2022 kk stanowi, że odpowiada za nieumyślny wypadek ten, kto powoduje uszczerbek na zdrowiu człowieka, naruszając, podobnie jak nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Przepis zakłada więc, że czym innym jest nieumyślne spowodowanie zdarzenia (brak przyczyny skutku do skutku), czym innym jednak „chociażby nieumyślność” od zgłoszenia do zasad bezpieczeństwa. To ostatnie może być złamane umyślnie albo nieumyślnie przez działanie pojazdu, który jadąc umyślnie z rażąco nadmierną prędkością, nie może jednak zderzyć się z innym pojazdem. Kontrola ruchu drogowego sens na skutek błędów. Podmiot udzielający pomocy pacjentowi może działać oczywiście w pełnym zakresie nieumyślnie dotyczącym dostarczania zdarzeń. Nie ma automatycznego śmierci ani zagrożenia zdrowia pacjenta. Robi wszystko, co w jego mocy, przez zapobieganie niebezpieczeństwu. Odrębną funkcją jest jednak pomoc, czy gdy nieumyślnie jest również co do zasady, przestrzeganych tu i teraz, pełnił dyżur i miał pomoc. We wszystkich omawianych lekarzach odpowiada za nieprawidłoweo nieumyślne. to jednak uszkodzenie między nieumyślnym spowodowaniem skutku w wyniku nieumyślnego naruszenia art a nieumyślnym spowodowaniem skutku w wyniku umyślnego godzenia w zasady. Posłużymy się skrajnym przykładem: lekarz znajduje się w stanie nietrzeźwości na dyżurze. W tym stanie przystępuje do zabiegu. Nie ma żadnej możliwości wyrządzenia szkody pacjentowi. Chce mu pomóc i skutek, jaki nastąpi, będzie nieumyślnie. ponieważ fakt umyślnego naruszenia zasad bezpieczeństwa (nietrzeźwość na dyżurze) nie powinien wyłączać jego odpowiedzialności karnej za inny rodzaj błędów popełnione w postępowaniu. Przesłanką systemu nie powinno być zatem wyeliminowanie dopuszczenia się nieumyślnego czynu usuniętego w np. sztuka. 156 czy 156 §2 kk ( typologicznie), lecz także nieumyślność od skargi do niezachowania zdarzenia, poza słowy również nieumyślność naruszenia standardu działania lekarza w momencie udzielenia pomocy. Jeśli lekarz zasad bezpieczeństwa bezpieczeństwa umyślnie, jego działanie nie powinno być usprawiedliwiane. Kryterium „rażącego wkładu”, wykluczającego mechanizm bez winy, dodatkowo uzupełnione o źródło umyślnego (czy też – dla dodatkowego terminologicznego zasady – „rażącego”) naruszenia polegającego na współdziałaniu ze standardem dostarczania mechanizmu. Tekst opublikowano w Miesięczniku Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie „Puls” /.